Maturę zdał w roku 1950.  Uprawiał sport w szkole podstawowej, początkowo jak wszyscy, grę w piłkę nożną. Rozwijał swą pasję sportową w harcerstwie w I drużynie Harcerzy im. Zawiszy Czarnego, gdzie był instruktorem wychowania fizycznego. 
W liceum zaczął doskonalić swoje umiejętności sportowe pod kierunkiem prof. WF Kazimierza Cepurskiego. Należał do Szkolnego Klubu Sportowego „Sagitta” (1945 – 1950) i jednocześnie „Kolejarza” Rawicz (1949 – 1950). 
W okresie studiów na Politechnice Wrocławskiej związany był ze „Stalą” Wrocław (1951-53) i kolejno z: „Kolejarz” Wrocław (1954-55), „Odra” Wrocław (1956-57) i „Burza” Wrocław (1958-59).
 
Zaliczał się do ścisłej czołówki „oszczepników” w kraju. Uczestnik Międzynarodowych. Igrzysk Sportowej Młodzieży w Warszawie w 1955 r. gdzie zajął IV m. w finale - 70,69 m.
7-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1954-1957.
2-krotny wicemistrz Polski: oszczep - 1955, 1956 oraz III m. w 1952.
2-krotny wicemistrz Polski w 5-cio boju – 1949 i 1950 roku,
4-krotny finalista Mistrzostw Polski: oszczep - IV m. w 1949 i 1957, V m. w 1954 oraz w rzucie granatem - IV m. w 1951 roku.
Mistrz Polski w rzucie granatem w latach 1951 i 1952 roku.
Zwycięzca mityngów w Anglii i Szkocji w 1956 roku w rzucie oszczepem.
Rekord życiowy – rzut oszczepem - 77,31m w 1956 w Spale.
 
Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej we Wrocławiu (1954), mgr inż. mechanik. Po studiach podjął pracę w Fabryce Wagonów „Pafawag” Wrocław. 
Projektant w Biurze Projektowym „Drob-Projekt”. Naczelny Inżynier Wrocławskiego Przedsiębiorstwa „Instal” Wrocław. 
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i wieloma resortowymi odznaczeniami. 

Zmarł we Wrocławiu 21.12.2024

Kazimierz Szulc