Z tej okazji uczestnicy projektu postanowili ocenić zawartość ozonu w powietrzu.  

Ozon to odmiana alotropowa tlenu. Cząsteczki tlenu, którym oddychamy i który jest podstawowym składnikiem powietrza, są zbudowane z dwóch atomów tlenu (O2), w skład cząsteczki ozonu wchodzą natomiast trzy atomy tlenu (O3). Ten trzeci atom tlenu sprawia, że ozon, w przeciwieństwie do dwuatomowej cząsteczki tlenu, jest silnym utleniaczem fotochemicznym.
Ta właściwość powoduje, że ozon w górnej warstwie atmosfery – stratosferze, absorbuje szkodliwe dla organizmów żywych promieniowanie nadfioletowe o długości fali poniżej 295nm. Dzięki temu do powierzchni Ziemi dociera tylko kilka procent biologicznie czynnego promieniowania UV.
Natomiast ozon w dolnej warstwie atmosfery – troposferze jest zanieczyszczeniem powietrza, które negatywnie wpływa na zdrowie ludzi. Podwyższone stężenie ozonu w powietrzu może prowadzić do reakcji zapalnych oczu, czy chorób dróg oddechowych, w tym nasilenia objawów astmy oraz zmniejszenia wydolności płuc. Ozon może powodować senność, bóle głowy i znużenie oraz spadek ciśnienia tętniczego krwi. Ponadto podwyższone stężenia ozonu niszczą roślinność oraz przyspieszają korozję materiałów.

W naszej szkole cyklicznie przeprowadzamy doświadczenie, które polega na pomiarze zawartości ozonu w powietrzu za pomocą specjalistycznego paska wskaźnikowego.
Przed badaniem należy znaleźć osłonięte przed wiatrem miejsce.
Pasek wyjmujemy z opakowania. Nie wolno dotykać pola testowego! Aby uzyskać miarodajny wynik, pasek wskaźnikowy trzymamy na otwartym powietrzu przez około 10 minut.
Wynik otrzymamy porównując zabarwienie paska ze skalą na pojemniku zbiorczym.p

Z naszych pomiarów dokonywanych cyklicznie od października wynika, że poziom ozonu jest stały. Wynosi on mniej niż 90 μg/m³.

Koordynator projektu: mgr Eliza Franciszkiewicz - Łakoma

Uczestnicy projektu: Oliwia Andrzejewska (III BP), Kacper Murawa (III BP),  Aleksander Mizera (III BP).

 

 Oliwia Andrzejewska 

Kacper Murawa