Z okazji 103. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego uczniowie klas mundurowych wraz z wicedyrektorem Szymonem Kaczmarkiem i panem Tomaszem Matysiakiem wzięli udział w uroczystościach upamiętniających to doniosłe wydarzenie. Na Cmentarzu Parafialnym pod Pomnikiem Powstańców Wielkopolskich delegacja ILO złożyła pamiątkowy wieniec, a młodzież wystawiła honorową wartę i sztandar. W szkole uczniowie mogą obejrzeć wystawę poświęconą Powstaniu Wielkopolskiemu.
27 grudnia po raz pierwszy obchodzony był Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Właśnie tego dnia w 1918 r. Wielkopolanie chwycili za broń i rozpoczęli walki z Niemcami. W Warszawie w tym czasie władza znajdowała się już w rękach Polaków, działał rząd, głową odradzającego się państwa polskiego był Józef Piłsudski, którego rządy obejmowały tereny byłego Królestwa Polskiego i Galicję Zachodnią z Krakowem – w Galicji Wschodniej od 1 listopada trwały walki z Ukraińcami.
W takiej sytuacji społeczeństwo wielkopolskie w konspiracji przed Niemcami przygotowywało się również do przejęcia władzy. W Poznaniu powstał Tajny Komitet Obywatelski przekształcony następnie w Naczelną Radę Ludową, która wzywała do tworzenia Rad Ludowych w powiatach i gminach oraz oddziałów Straży Ludowej.  Przywódcy Naczelnej Rady Ludowej na czele z Księdzem Stanisławem Adamskim byli przeciwnikami podejmowania walki i opowiadali się za oczekiwaniem  na decyzje konferencji pokojowej, która w styczniu miała się zebrać w Paryżu, aby zdecydować o losach przegranych Niemiec. Wierzyli, że zapadną tam decyzje korzystne dla ziem zaboru niemieckiego. Wielkopolanie postanowili jednak, nie czekać na rozstrzygnięcia konferencji paryskiej i dać świadectwo polskości tych ziem. 27 grudnia 1918 roku w Poznaniu wybuchło powstanie, które poprzedzała wielka manifestacja patriotyczna zorganizowana na cześć, odwiedzającego stolicę Wielkopolski,   Ignacego Paderewskiego. Wywołało to wściekłość wśród Niemców, którzy zorganizowali swoją manifestację, podczas której zdemolowali lokal Naczelnej Rady Ludowej i zrywali flagi polskie oraz państw sojuszniczych. Polacy nie pozostali bierni wobec takiego działania. W ciągu kilku dni powstanie rozprzestrzeniło się na całą Wielkopolskę, w tym ziemię rawicką. Zacięte walki trwały do 16 lutego 1919 r., kiedy to, pod naciskiem francuskim, Niemcy zgodzili się na zawarcie rozejmu w Trewirze.
W układzie ustalono, że linia demarkacyjna między wojskami niemieckimi, a oddziałami powstańczymi będzie przebiegać według aktualnego układu frontu, co oznaczało, że prawie cała Wielkopolska znalazła się w granicach Polski.  Niestety Rawicz pozostał w rękach niemieckich, ale na szczęście niedługo. Na mocy traktatu wersalskiego z  28 czerwca 1919 roku cała Wielkopolska, w tym również Rawicz, przyznana została Polsce.

Iwona Guzikowska
nauczycielka historii
Fot. Rawicz24